Hoe een poepvanger helpt bij het bevolkingsonderzoek voor darmkanker

Mijn vrouw werkte in het UMCG in Groningen op de afdeling maag-, darm- en leverziekten. Er was daar een arts die vaak te horen dat patiënten het lastig vonden om een monster te nemen van de ontlasting. Ze vroeg toen: Heb jij daar niet iets voor? We zijn daarna het internet afgestruind en kwamen terecht in Duitsland. Daar had een Duitse gynaecoloog een oplossing. Hij werkte in een ziekenhuis met tien verdiepingen. Als patiënten een ontlastingsmonster moesten nemen gebruikten ze veel toilet papier, waardoor de wc’s op de eerste verdieping verstopt raakten. Met als gevolg dat alle verdiepingen erboven overspoelden, wanneer er werd doorgetrokken. Daar moest iets op te vinden zijn dacht hij en zo werd de fecesvanger geboren.

We zijn natuurlijk harstikke trots dat we daaraan mogen deelnemen. Toen we in 2013 als Tag Hemi startten hebben we meerdere gesprekken gevoerd om samen te werken met nationale bevolkingsonderzoeken, maar dat was tot op heden nog niets geworden. Dat we nu zeven jaar later mogen starten met de screening in Vlaanderen voelt toch wel als een beloning voor het harde werk. En wie weet dat andere bevolkingsonderzoeken voor darmkanker ook nog wel overstag gaan. Het belangrijkste voor mij zijn de mensen die deelnemen aan de screening. We krijgen veel reacties van mensen die zeggen dat het nemen van een ontlastingsmonster altijd maar een smeerboel was, maar nu erg blij zijn met de fecesvanger. We hopen echt dat het voor sommige mensen net dat zetje is om wel deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek.