Witte bloedcellen (WBC)

Neutrofielen behoren tot de categorie granulocyten, die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van granulen in het cytoplasma. Zij spelen een belangrijke rol in de immuniteit en zijn de eerste immuuncellen die op een infectielocatie aankomen – gewoonlijk binnen een uur. Dit wordt aangestuurd door een proces dat bekend staat als chemotaxie. Neutrofielen kunnen andere cellen fagocyteren, zoals bacteriën die schadelijk voor het organisme lijken te zijn. Toch overleven ze zo’n actie zelf niet. Pus bestaat voornamelijk uit dode neutrofielen en verteerde bacteriën.

De absolute en de relatieve neutrofielentelling kunnen wat informatie verschaffen voor diagnose en monitoring van infecties, en met deze waarden wordt ook tijdens chemotherapie rekening gehouden. Een verhoogde neutrofielentelling kan ook fysiologisch voorkomen in niet-pathologische situaties, bijvoorbeeld na stress of bij rokers.

Lymfocyten verdedigen het organisme tegen infectie door lichaamseigen en lichaamsvreemde cellen van elkaar te onderscheiden. Moleculen die door het lichaam als oneigen worden herkend, worden antigenen genoemd. Iedere afzonderlijke lymfocytensoort wordt slechts door één specifiek antigeen gestimuleerd. Wanneer lymfocyten ‘hun’ antigeen herkennen, produceren zij chemicaliën om het te bestrijden.

Er zijn drie hoofdsoorten lymfocyten: B-lymfocyten, T-lymfocyten en natuurlijke killercellen. Hoewel lymfocyten in vergelijking met andere witte bloedcellen klein en rond zijn, zonder granulen, zijn er allerlei verschillende subtypen, en het is lastig deze morfologisch van elkaar te onderscheiden.

Een verhoogde lymfocytentelling kan onder meer het gevolg zijn van infectie of ontsteking, en ook van bepaalde soorten maligniteiten, vooral van hematologische achtergrond. Sysmex-analysers leveren absolute en relatieve lymfocytentellingen, maar hebben ook verschillende ‘flags’ die verdachte lymfocyten kunnen aanduiden. Als deze worden gedetecteerd, moet een vervolgonderzoek worden uitgevoerd.

Monocyten spelen een belangrijke rol in de immuunrespons. Ze kunnen zich snel naar infectiegebieden verplaatsen en kunnen zich differentiëren in macrofagen en dendritische cellen, om een immuunrespons uit te lokken. Cellen van het monocyt-macrofagensysteem kunnen lichaamsvreemde deeltjes verzwelgen en tot antigenen afbreken, die dan weer op het celoppervlak verschijnen.

Er worden geautomatiseerde monocytentellingen geleverd als de verhouding tussen monocyten en het totale aantal witte bloedcellen dat als absolute waarde is geteld. Een verhoogde monocytentelling kan een indicatie zijn van verschillende ziektefasen, bijvoorbeeld chronische ontsteking of infectie, maar ook van maligne aandoeningen zoals chronische myelomonocytische leukemie.

Net als neutrofielen vallen eosinofielen onder de categorie granulocyten, omdat zij gevuld zijn met granulen die verschillende enzymen bevatten. Ook zij kunnen zich verplaatsen en kunnen partikels verslinden (fagocytose). Aangezien zij parasieten doden door afgifte van bepaalde cytotoxische enzymen en ook betrokken zijn bij overgevoeligheidsreacties, houdt een verhoogde eosinofielentelling in de meeste gevallen verband met een parasietenplaag of allergie. Eosinofilie kan ook op maligne ziekten duiden, omdat bij bepaalde typen neoplasie eosinofilie optreedt.

Les basophiles sont les globules blancs les moins représentés dans le sang périphérique et appartiennent également à la catégorie des granulocytes. Tout comme les éosinophiles, une augmentation de la numération de basophiles est bien souvent le signe, mais pas toujours, d'une allergie ou d'une infection parasitaire. Ils fonctionnent avec les mastocytes comme cellules effectrices dans des processus complexes tels que la chimiotaxie ou l'adhérence cellulaire et ils remplissent un rôle de modulation immunitaire pendant les réactions allergiques.